آموزش زبان
آموزش زبان
شاید منصفانه باشد که بگوییم می‌توانند به یک جهانی بهتر کمک کنند.
درک طبیعت انسان و توسعه بیشتر بین فرهنگ‌ها
ارتباط.
۲. روش تدریس زبان
۲.۱ مرور تاریخی روش‌های تدریس زبان خارجی
روش تدریس زبانی راه درازی را از دیدگاه متعصبانه در پیش گرفته‌است.
باورها در مورد تنها روش خوب آموزش به دست آوردن بینش در مورد فرایندها
اکتساب زبان دوم و پویایی خود کلاس درس.
اولین از آموزش زبان بر پایه تدریس لاتین بودند. از
قرن شانزدهم به بعد زبانهای بومی اروپایی به عنوان بیگانه مورد مطالعه قرار گرفتند
زبان نیز.
آموزشگاه زبان انگلیسی
وقتی به مدرسه می‌رفتند، به همان شکل تدریس می‌کردند.
روش ترجمه زبان – با روش ترجمه – ترجمه.
روش ترجمه زبان یک روش غالب برای قرن‌ها بود و
بهترین نمونه از تدریس رسمی زبانهای کلاسیک (لاتین و یونانی)است.
تجزیه و تحلیل زبانی، به خاطر سپردن پارادایم‌های و قواعد دستور زبان پیچیده به منظور اینکه
بتوانند متون ادبی را بخوانند و ترجمه کنند و یاد بگیرند که متون مشابهی را بنویسند،
یونسکو
دایره‌المعارف سیستم‌های پشتیبانی زندگی
که ذهن دانش‌آموز را آموزش دهد.
بندرت در کلاس استفاده می‌شد و هیچ زبانی وجود نداشت
مهارت‌های ارتباطی نیز توسعه یافتند.
در پایان قرن نوزدهم، مخالفت با روش ترجمه دستور زبان
خیلی قوی شد و چند روش جدید را به زبان آورد. مشترک آن‌ها
فلسفه براساس این باور استوار است که یک زبان با ارتباط مستقیم یاد می‌گیرد
کلمات بیگانه با اشیا و اعمالی که آن‌ها را نشان می‌دهند و نه از طریق مادر
زبان. روش‌های جدید را روش مستقیم – روش مستقیم – می‌نامند.
آموزشگاه زبان فرانسه
به عنوان وسیله آموزش و توسعه آواشناسی به عنوان یک
انضباط در آن زمان اهمیت تلفظ را برانگیخته بود.
دستور داده شد به طور قیاسی، که دانش آموزان را به شرکت فعال در فرآیند تدریس تبدیل کرد.
چنین بود در عمل نیز از لحاظ عملکردی تدریس می‌شود که انتخاب ساختارهای دستور زبان است که به آن‌ها وابسته است.
اغلب در سخن گفتن از آن استفاده می‌کردند.